Böyüklərdə kəskin Hepatit C: klinika, diaqnostika və müalicə

GİRİŞ.

Hepatit C virusuna yoluxmanın guman edilən tarixindən 6 ay müddətində infeksiyanın kliniki əlamət və simptomlarının müaşhidəsikəskin hepatit C  infeksiyasına dəlalət edir. Bir çox ölkələrdə kəskin qaraciyər xəstəliyinin 10-15%-i kəskin hepatit C infeksiyası səbəbindən baş verir. Lakin, əksər kəskin HCV halları müəyyən olunmamış qalır. Buna səbəb isə kəskin HCV infeksiyası olan xəstələrin böyük bir hissəsinin asimptomatik olmasıdır. Kəskin HCV infeksiyası diaqnozu (simptomların inkişafı və ya yüsək risk qrupuna aid xəstələrin yoxlanması nəticəsində) qoyulan xəstələrdə virusun spontan təmizlənməsi baş vermədikdə, erkən müalicəsi tövsiyə olunur. Müalicənin erkən başlanması davamlı virusoloji reaksiyanın əldə edilməsinə imkan verir. Davamlı virusoloji reaksiya dedikdə müalicə nəticəsində xəstənin qanında HCV virusunun 6 ay ərzində təyin olunmaması başa düşülür. Virusun qanda təyin olunmaması onun xəstənin orqanizmindən tam yox olması anlamına gəlmir. Bəzi hallarda davamlı virusoloji reaksiyanın əldə olunmasından bir müddət sonra (xüsusilə də, antivirus preparatlarının qəbulunun dayandırılmasında) virusun reaktivasiyası baş verə bilər.

 

KLİNİKASI.

Kəskin hepatit adətən HCV virusuna yoluxmadan 2-26 həftə sonra inkişaf edir. Simptomatik xəstələrdə kəskin xəstəliklə əlaqədar simptomlar adətən 2-12 həftə davam etmiş olur. Simptomlara sarılıq, ürək bulanması, tünd sidik və qarının sağ yuxarı kvadratında ağrı aid edilir. Lakin, yuxarıda qeyd olunduğu kimi, kəskin HCV infeksiyası olan xəstələrin bir çoxu asimptomatik olur. Kəskin HCV olan xəstələrdə transaminazaların səviyyəsinin qalxması müşahidə edilə bilər. Lakin, asimptomatik xəstələrdə transaminazaların səviyyəsinin artması müəyyən olunmamış qala bilər. Kəskin HCV infeksiyası səbəbindən fulminant qaraciyər çatışmazlığı çox nadir hallarda baş verir. Düzdür, HCV ilə yanaşı xroniki HBV xəstəliyindən əziyyət çəkən xəstələrdə fulminant qaraciyər çatışmazlığı halları daha çox müşahidə edilir.

 

Simptomlar.

Kəskin HCV olan xəstələrin əksər hissəinin asimptomatik olmasına baxmayaraq, bəzi xəstələrdə kəskin hepatinin simptomları inkişaf etmiş olur. Simptomatik kəskin HCV infeksiyası olan xəstələrdə ən geniş yayılmış simptom sarılıqdır. Xəstələrdə həmçinin tünd sidik, ağarmış nəcis, ürək bulanması və sağ yuxarı qarın nayihəsində ağrı müşahidə edilir. Bəzi xəstələrdə həm də halsızlıq, subfebril hərarət, titrəmə, anoreksiya, pruritus (qaşınma), əzələ ağrıları, əhval-ruhiyyənin pozulması, oynaq ağrıları, dispepsiya və keyləşmə müşahidə edilə bilər.

 

Laborator testlər.

Kəskin HCV infeksiyası olan xəstələrdə aminotransferazaların səviyyəsi adətən normadan 10-20 dəfə çox olur. Araşdırmalardan məlum olmuşdur ki, aminotransferazaların səviyyəsi hətta >5.000 vahid/L-dək qalxmış olur. Simptomatik olan xəstələrdə aminotransferazaların səviyyəsi kliniki simptomların inkişafından öncə qalxmış olur.  Kəskin HCV olan xəstələrdə ümumi bilirubinin səviyəsi də qalxmış ola bilər.

 

DİAQNOSTİKA.

Kəskin hepatitin kliniki əlamətləri olan və ya HCV-yə yoluxma ehtimalı (məs., həkimlərin iynə ilə inyeksiya zamanı və ya əməliyyat zamanı yoluxması) mümkün hesab edilən xəstələrdə kəskin hepatit C infeksiyası nəzərdən keçirilməlidir. Bu xəstələrin qanında HCV RNT (hepatit C ribonukleik turşusu) və anticismlərin olub olmadığını təyin etmək üçün laborator analizlər aparılmalıdır. HCV virusuna yoluxmadan sonra ilk öncə qanda HCV RNT-nin PZR ilə təyin edilməsi mümkün olur. Təxminən 12 həftə sonra isə HCV-ə qarşı anticismlər təyin edilir. Bu iki testin pozitiv olması kəskin HCV infeksiyasını təsdiq etmiş olur. Lakin, kəskin HCV diaqnozunun təsdiqlənməsi üçün bu testlərin pozitiv olması ilə yanaşı xəstənin əvvəllər yoxlanmasında HCV RNT PZR və HCV anticismlərin neqativ olmasına dair məlumatın olması tələb olunur. Belə ki, əgər xəstədə əvvəllər HCV RNT PZR və HCV anticismlərin olduğu yoxlanmamışdırsa, yuxarıdakı testlərin pozitiv olması kəskin HCV infeksiyası ilə yeni aşkar edilmiş xroniki HCV infeksiyası arasında differensiasiya aparmaq çətin olur. Hər iki halda xəstələrdə HCV RNT, HCV anticismlər və aminotransferazaların artması müşahidə edilir.

Kəskin hepatit əlamətləri (məs., sarılıq, transaminazaların səviyyəsinin artması) ilə müayinə olunan xəstələrdə aşağıdakı testlərin aparılması nəzərdən keçirilir:

HCV infeksiyası məlum olan xəstələrdə isə aşağıdakı testlərin aparılması tövsiyə edilir:
  • dərhal və təkrar olaraq 4 həftədən sonra, 12 həftədən sonra və 6 aydan sonra PZR ilə HCV RNT-nin təyini
  • dərhal ELİSA ilə anti-HCV anticimslərinin təyini
  • 12 həftə sonra təkrar olaraq ELİSA ilə anti-HCV anticimslərinin təyini
  • dərhal qanda aminotransferazaların (ALT və AST) səviyyəsinin təyini
  • təkrar olaraq 4 həftə və 12 həftə sonra qanda aminotransferazaların (ALT və AST) səviyyəsinin təyini
Xəstənin HCV infeksiyasına ekspozisiyanın (yoluxmanın) baş verdiyi məlum olan kimi, dərhal qanda HCV, anti-HCV, ALT, AST-nin baza səviyyələri təyin edilməlidir. Buna səbəb isə:
  • xəstədə artıq mövcud olan lakin diaqnostika olunmamış xroniki HCV infeksiyasının istisna edilməsi və ya
  • sonradan serokonversiyanın baş verməsini təsdiq etmək üçün.
Xəstənin HCV infeksiyasına ekspozisiyasından 1-2 gün sonra xəstənin qanında HCV RNT neqativ olur, anticismlər neqativ olur və aminotransferazalar normal səviyyədə olur.
 

HCV RNT-nin yoxlanması. PZR ilə HCV RNT ilk dəfə HCV virusuna yoluxmadan bir neçə gün sonra başlayaraq təxminən 8 həftə ərzində təyin edilir. Xəstələrin (həkimlər, tibb işçiləri) HCV ilə kontaminasiya olunmuş iynə ilə batırılması hallarında HCV RNT-nin qanda təyin edilməsi dərhal, 4 həftə sonra, 12 həftə sonra və 6 aydan sonra yoxlanılır.
Anti-HCV anticismlərin yoxlanması. HCV virusuna ekspozisiyadan təxminən 8 həftə sonra xəstələrin qanında ELİSA testi ilə anti-HCV anticismlərinin təyin edilməsi mümkün olur. Əksər xəstələrdə serokonversiya 2-6 ay sonra baş verir. Kəskin simptomatik HCV infeksiyası olan xəstələrin 50%-nin ilkin müaynəsində artıq anti-HCV anticismlər təyin olunur. Lakin, subkliniki infeksiyası olan xəstələrdə anti-HCV anticismlər ilk dəfə daha gec (bəzən bir neçə il sonra) təyin oluna bilər. Məhz buna görə də kəskin HCV infeksiyasına yoluxmanın baş verməsinə şübhə olduqda və ya HCV infeksiyasına ekspozisiya olunmuş xəstələrdə mütləq HCV RNT-nin PZR ilə təyin olunması tələb olunur. Belə ki, anti-HCV-anticismlərin təyin edilməməsi HCV infeksiyasını istisna etmir.
Nəzərə almaq lazımdır ki, anti-HCV anticismlərinin ELİSA ilə təyin edilməsi kəskin/erkən infeksiyasını xroniki infeksiyadan və ya spontan olaraq sağalmış infeksiyadan differensiasiya etmir. Bununla yanaşı, əvvəllər infeksiyası olan bəzi xəstələrdə anti-HCV anticismlər təyin olunmaya da bilər. Belə ki, xəstələrin spontan sağalması nəticəsində HCV virusunun qandan təmizlənməsi baş verir və HCV anticismlərinin səviyyəsi qanda tədricən azalır. Buna görə də, həmin xəstələrdə anti-HCV anticismləri təyin olunmaya da bilər.

Qanda aminotransferazaların təyini. Kəskin HCV infeksiyası hallarında transaminazaların səviyyəsi çox zaman normadan 10-20 dəfə artıq olur (məs, tədqiqatlarda ALT bəzən 5.000-dək çatıb). Lakin transminazaların səviyyəsi çox vaxt fluktuasiya edir və normallaşa da bilər. Buna görə, heç də bütün xəstələrdə aminotransferazaların səviyyəsinin qalxması müəyyən olunmaya da bilər. Eyni ilə kəskin infeksiyadan sonra qanda aminotransferazaların səviyyəsinin normallaşması infeksiyanın aradan qalxması demək deyil.

Xroniki infeksiyadan fərqləndirmə. Kəskin HCV infeksiyasının xroniki HCV infeksiyasından differensiasiyasının aparılması xüsusi əhəmiyyət kəsb edir. Belə ki, kəskin HCV infeksiyası olan və spontan olaraq virusu qandan təmizləyə bilməyən xəstələrin interferon-əsaslı antivirus terapiyası ilə müalicəsinə start verilməlidir. Xroniki HCV infeksiyasının müalicəsinə dair qərarın qəbulu daha mürəkkəbdir və bir sıra mühüm faktorlar (məs, HCV genotip və qaraciyərin fibroz dərəcəsi) nəzərə alınmaqla aparılır. Həmçinin, kəskin və xroniki HCV infeksiyalarının müalicəsində istifadə edilən antivirus terapiyası da fərqlidir.
PZR ilə HCV RNT-nin ilk dəfə təyin edilməsi və 12 həftə sonra HCV anticismlərinin müəyyən edilməsi kəskin HCV infeksiyasının olduğunu sübut etmiş olur. Lakin, kəskin HCV diaqnozunun təsdiqlənməsi üçün bu testlərin pozitiv olması ilə yanaşı xəstənin əvvəllər yoxlanmasında HCV RNT PZR və HCV anticismlərin neqativ olmasına dair məlumatın olması tələb olunur. Belə ki, əgər xəstədə əvvəllər HCV RNT PZR və HCV anticismlərin olduğu yoxlanmamışdırsa, yuxarıdakı testlərin pozitiv olması kəskin HCV infeksiyası ilə yeni aşkar edilmiş xroniki HCV infeksiyası arasında differensiasiya aparmaq çətin olur. Hər iki halda xəstələrdə HCV RNT, HCV anticismlər və aminotransferazaların artması müşahidə edilir.
Hepatit C-nin seroloji markerlərinin, o cümlədən HCV RNT (adətən infeksiyaya yoluxmadan sonra 2 həftə ərzində pozitiv olur), qanda aminotransferazaların qalxması (adətən anti-HCV seropozitivlikdən öncə baş verir) və HCV anticismlərin (adətən yoluxmadan bir neçə həftə sonra baş verir) müəyyən edilməsinin xüsusiyyətləri və müddətləri kəskin infeksiyanın xroniki infeksiyadan fərqləndirilməsinə yardım etmiş olur. Misal üçün, HCV RNT pozitiv olmaqla yanaşı qanda yüksək ALT konsentrasiyası olan və qanda anti-HCV anticismlər təyin olunmayan (neqativ) xəstələrdə kəskin HCV infeksiyasının ehtimalı daha yüksəkdir. Əksinə isə, HCV RNA pozitiv, HCV anticismlər pozitiv və ALT konsentrasiyası normal və ya aşağı olan xəstələrdə isə xroniki HCV infeksiyasının ehtimalı daha yüksəkdir.
Həmçinin, fluktuasiya edən (tez-tez dəyişən) HCV RNT-nin az miqdarda olması kəskin HCV infeksiyasına işarə edir. Dəyişməyən, stabil yüksək qalan HCV RNT səviyyəsi isə xroniki infeksiyalarda müşahidə edilir. Nəhayət, qaraciyər fibrozunun müəyyən eidlməsi xroniki infeksiyaya dəlalət edə bilər. Kəskin HCV infeksiyası seroloji testlərlə diaqnostika olunur və qaraciyərin biopsiyası tələb olunmur. Lakin, şübhə olan hallarda kəskin infeksiyanın xroniki infeksiyadan fərqləndirilməsi üçün qaraciyər biospiyasının aparılması yardımçı ola bilər. Bəzi hallarda qaraciyər fibrozunun olub olmadığı digər qeyri-invaziv testlərlə təyin oluna bilər.

DİFFERENSİAL DİAQNOSTİKA.
Simptomatik və ya asimptomatik hepatitlə yanaşı aminotransferazaların səviyyəsinin artmasının differensial diaqnostikasına kəskin Hepatit C infeksiyası ilə yanaşı digər qaraciyər xəstəliklərində də aid edilir.
  • Parasetamol (asetaminofen) toksikliyi
  • Dərman səbəbindən qaraciyər zədələnməsi və ya idiosinkraziya reaksiyası
  • Alkoqollu hepatit
  • Qeyri-alkoqollu steatohepatit
  • Hepatit A virusu ilə infeksiya
  • Kəskin və ya xroniki Hepatit B infeksiyası
  • Xroniki HCV infeksiyası
  • Kəskin və ya xroniki hepatit D infeksiyası (hepatit B infeksiyası ilə yanaşı və ya ona əlavə)
  • Hepatit E virusu ilə infeksiya
  • Herpes simpleks virusu səbəbindən hepatit
  • Ebşteyn-Barr virusu səbəbindən hepatit
  • Sitomeqalovirus infeksiyası səbəbindən hepatit
  • İşemik hepatit
  • Bad-Çiari sindromu
  • HELLP sindromu (hemoliz, qaraciyər enzimlərinin artması, trombositlərin sayının aşağı olması)
  • Hamiləliyin kəskin piyli qaraciyəri
  • Vilson xəstəliyi
  • Autoimmun hepatit
  • İrsi hemoxromatoz
  • Alfa-1 antitripsin çatışmazlığı
  • Toksin səbəbindən hepatit (məs., göbələk zəhərlənməsi, karbon tetraxlorid)

 

Aminotransferazaların səviyyəsinin artması həm də aşağıdakı xəstələrdə müşahidə edilə bilər:

Bu xəstəliklərin differensiasiyasını aparmaq üçün detallı anamnez toplamaq, xəstədə olan risk faktorları müəyyən etmək, həmin xəstəliklərin simptomlarını təyin etmək və həmçinin laborator testlər təyin etmək tələb olunur. Nadir hallarda isə xəstədə aminotransferazaların səviyyəsinin qalxmasının səbəbini müəyyən etmək mümkün olmadıqda, qaraciyərin biopsiyasının aparılması tələb oluna bilər.

 

VİRUSUN SPONTAN TƏMİZLƏNMƏSİ (ARADAN QALXMASI).
Virusun spontan təmizlənməsi dedikdə xəstənin qanında HCV RNT-nin təyin olunmaması deməkdir. Hepatit C virusuna yoluxmuş xəstələrdə virusun ya spontan təmizlənməsi, ya da infeksiyanın xroniki fazaya keçməsi baş verə bilər. Araşdırmalar göstərir ki, təxminən 14-50% hallarda qandan virusun spontan təmizlənməsi müşahidə edilir. Ümumi qayda olaraq qəbul edilib ki, HCV infeksiyasının spontan aradan qalxması adətən simptomların başlanmasından 12 həftə və ən geci 20 həftə ərzində baş vermiş olur. Bəzi hallarda virusun spontan aradan qalxması 1 ildən sonra da baş verə bilər.
Araşdırmalar göstərir ki, simptomatik kəskin HCV infeksiyası olan xəstələrdə virusun spontan aradan qalxması ehtimalı daha yüksək olur. Asimptomatik kəskin hepatit C hallarında isə virusun spontant təmizlənməsi xeyli az hallarda baş verir.
Virusun spontan aradan qalxması hallarında xəstələrdə HCV RNT-nin səviyyəsi ən azı 1 il ərzində hər 3 aydan bir yoxlanmalıdır. Bu virusun qandan təmizlənməsinin davamlı olduğunu təsdiq etmək üçün tələb olunur.

 

MÜALİCƏ.
Müalicə olunmayan kəskin HCV infeksiyası olan xəstələrin böyük əksəriyyətindən xroniki hepatit C infeksiyası inkişaf edir. Lakin, infeksiyanın kəskin fazasında interferon-əsaslı antivirus terapiyası ilə müalicə başlanarsa, həmin xəstələrdə Davamlı Viroloji Reaksiya təxminən 80%-dan çox hallarda müşahidə edilir. Kəskin Hepatit C infeksiyasının müalicəsi aşağıdakı meyarlara əsasən aparılır.
  • Kim müalicə olunmalıdır? 
    • Antivirus terapiyasını davamlı olaraq qəbul edə biləcək və müalicənin aparılmasına əksgöstəriş olan müəyyən yanaşı xəstəlikləri olmayan kəskin HCV infeksiyası olan xəstələrin müalicəsi aparıla bilər.
  • Müalicə nə zaman başlanmalıdır? 
    • Müalicənin başlanması kəskin HCV infeksiyaya yoluxma baş verən andan (və ya yoluxmanın baş verdiyi tarix bilinmədikdə, bu zaman HCV diaqnozu qoyulan tarix götürülür) 12 həftəyədək gecikdirilməlidir. Buna səbəb isə həmin dövrdə virusun spontan aradan qalxması və ya qandan təmizlənməsinə imkan verməkdir. Lakin, qan transfuziyası vasitəsilə HCV virusuna yoluxmuş xəstələrin (transfuziya ilə daha çox miqdarda virusun transmissiyası baş verdiyindən), habelə asimptomatik kəskin HCV infeksiyası olan xəstələrin (bu xəstələrdə xroniki infeksiyanın inkişafı ehtimalı xeyli yüksək olur) müalicəsi diaqnoz qoyulan kimi başlanmalıdır.
  • Hansı preparatlarla müalicə aparılmalıdır?
    • Xəstələrin müalicəsi həftəlik qəbul edilən peq-interferon alfa (ya həftədə 180 mkq peqinterferon alfa-2a, ya da həftədə 1.5 mkq/kq peqinterferon alfa-2b) ilə aparılmalıdır. Standart intereferonla müalicə (ilk 4 həftə ərzində gündə 5 milyon vahid, sonra isə yerdə qalan müalicə müddətində həftədə 3 dəfə olmaqla 5 milyon vahid) alternativ kimi tətbiq oluna bilər.
    • HİV virusu ilə yanaşı yoluxmayan xəstələrdə peqinterferonla monoterapiya aparılır. Bu qrup xəstələrdə ribavirinin əlavə edilməsinə ehtiyac yoxdur, çünki HİV ilə yanaşı infeksiyası olmayan xəstələrdə ribavirinin faydası yoxdur. Lakin, ribavirinin xronik hepatit C infeksiyasında effektivliyini nəzərə alaraq, kəskin və ya xroniki infeksiya arasında differensiasiyanın aparılması çətin olan hallarda, habelə peqinterferon və ya standart interferonla müalicə kursunun sonunda HCV RNT-pozitiv olan xəstələrin müalicəsində bir çox mütəxəssislər ribavirini də əlavə edir.
    • HİV ilə yanaşı infeksiyası olan xəstələrdə peqinterferonla yanaşı xəstənin çəkisindən asılı olaraq və əksgöstəriş olmadıqda ribavirin (<75 kq-dan az çəkisi olan xəstələrdə gündəlik dozası 1.000 mq olmaqla iki hissəyə bölünmüş dozalarla qəbul edilir; >75 kq-dan yuxarı çəkisi olanlarda isə gündəlik dozası 1.200 mq olmaqla iki hissəyə bölünmüş dozalarla qəbul edilir) də əlavə edilməlidir. Böyrək çatışmazlığı və ya böyrək funksiyasının pozulması ribarinin istifadəsinə əksgöstəriş hesab edilir.
  • Müalicənin müddəti nə qədər olmalıdır?
    • 2,3 və ya 4 genotipi olan HCV infeksiyasının müalicəsi 12 həftə davam etdirilir. HCV genotip 1 olan xəstələrin müalicəsi isə 24 həftə aparılır (bəzi hallarda müalicəni 4-cü həftəsində HCV RNT neqativ olan xəstələrdə müalicənin müddəti 12 həftə də ola bilər).

Effektivlik. Müalicənin effektivliyi bir sıra faktorlardan, o cümlədən, HCV-nin genotipi, müalicənin başlanması vaxtı və müalicənin müddətindən, asılıdır. Diaqnozun qoyulmasından 12 həftə sonra interferon-əsaslı terapiya ilə müalicəsi başlanmış xəstələrdı davamlı virusoloji reaksiya 80% hallarda müşahidə edilir.
Standart interferonla (gündə 1 dəfə və ya hər 3 gündən bir verilməklə) aparılan müalicənin effektivliyi 22-98% arasında olur. Peq-interferonla (həftədə 1 dəfə) müalicənin effektivliyi isə 57-98% arasında olur. Verilməsi daha rahat olduğu üçün və xəstələr tərəfindən daha yaxşı qəbul olunduğu üçün, peq-interferonla müalicəyə üstünlük verilir. HCV ilə yanaşı HİV-ə yoluxmuş xəstələrdə Ribavrinin əlavə edilməsi Davamlı Viroloji Reaksiya hallarını artırmış olur. Lakin, HİV-neqativ xəstələrdə ribavirinin əlavə edilməsi kliniki nəticələrə təsir etmir.
Bir çox mütəxəssis tərəfindən kəskin HCV infeksiyasının müalicəsi aşağıdakı sxem üzrə aparılır:
  • peqinterferon alfa-2a: 180 mkq həftədə 1 dəfə və ya
  • peqinterferon alfa-2b: 1.5 mkq/kq həftədə 1 dəfə və ya
  • standart interferon: 4 həftə ərzində günə 5 milyon vahid, sonra isə həftədə 3 dəfə olmaqla günə 5 milyon vahid.
  • HİV-pozitiv olan xəstələrdə (əksgöstərişlər olmadıqda): ribavirin də əlavə edilir.
  • HCV infeksiyasının kəskin və ya xroniki olduğu bilinmədikdə (əksgöstərişlər olmadıqda): ribavirin də əlavə edilir.
  • Peqinterferon və ya standart interferonla müalicə kursunun sonunda HCV RNT pozitiv olan xəstələrdə (əksgöstərişlər olmadıqda): ribavirin də əlavə edilir.

 

Proteaz inhibitorunun əlavə edilməsi.
Xroniki genotip 1 HCV infeksiyasının müalicəsində proteaz inhibitorları, məs., telaprevir və ya boseprevir, hazırda geniş istifadə edilir və standart terapiya hesab edilir. Lakin, kəskin genotip 1 HCV olan xəstələrdə proteaz inhibitorlarının əlavə edilməsinin rolu və kliniki nəticələrə təsiri dəqiq məlum deyil. Kliniki tədqiqatların olmadığı üçün hazırda kəskin HCV olan xəstələrdə proteaz inhibitorlarının istifadəsi tövsiyə edilmir.

 

Müalicənin müddəti.
Genotip 1 HCV infeksiyası hallarında daha uzun müddətli terapiyanın aparılması davamlı virusoloji reaksiya hallarının artmasına yardım edir. Lakin, HCV-nin digər genotiplərində müalicənin müddətinin uzadılmasında böyük bir fərq müşahidə edilmir. Hazırda müalicə müddəti ilə bağlı aşağıdakı tövsiyələr mövcuddur:
  • genotip 2,3 və ya 4 HCV infeksiyası hallarında: 12 həftə.
  • genotip 1 HCV infeksiyası hallarında (4 həftə aparılan müalicədən sonra sürətli virusoloji reaksiya müşahidə edilmədikdə və HCV RNT neqativ olmadıqda): müalicənin 24 həftə aparılması tövsiyə edilir.
Araşdırmaların birində göstərilmişdir ki, peqinterferonla 12 həftə müalicə nəticəsində 82% hallarda davamlı virusoloji reaksiya əldə edilmiş, 24 həftə ərzində aparılam müalicə nəticəsində isə 91% hallarda virusoloji reaksiya əldə olunmuşdur.

 

Müalicənin ağırlaşmaları.
İnterferon-əsaslı müalicə zamanı bir çox yan təsirlər, o cümlədən, hematoloji pozuntular, "qripə bənzər" simptomlar, psixi pozuntular və suiqəsdə cəhdlər, müşahidə edilir.